JAK WSPIERAĆ DZIECKO W CZASIE PANDEMII?

Szanowni Państwo,

z uwagi na panującą atmosferę społecznego napięcia, proszę zwrócić uwagę na swoje dzieci, które są w szczególny sposób wrażliwe na to, co się dzieje z ich rodzicami/opiekunami.

Z uwagi na wyjątkową sytuację, obarczoną podwyższonym poziomem stresu, u dzieci mogą wystąpić różne objawy napięcia emocjonalnego - płacz, trudności w pozostaniu w bezruchu, problemy z zasypianiem, koszmary, trudności z rozstaniem się z rodzicem, obawy przed byciem samemu, powtarzalne zabawy. Niektóre dzieci mogą stać się bardzo agresywne i zezłoszczone. Inne mogą wycofać się z kontaktu. Dzieci są bardzo wrażliwe na stres doświadczany przez ich rodziców/opiekunów. Wpływa on na ich emocje i zdolności do działania. Często z powodu braku wystarczających umiejętności radzenia sobie ze stresem, dzieci nie są w stanie mówić o swoich lękach i nieszczęściu.

Jak Mogą Państwo wspierać swoje dzieci w czasie pandemii wirusa?

1. Przewidywalność zdarzeń jest dla dzieci bardzo ważna. Nagłe zmiany, przymusowa izolacja i inne traumatyczne sytuacje często wprowadzają chaos. Tworzenie nowego planu dnia lub przywracanie zwykłej rutyny codziennej mogą pomóc dzieciom poczuć się bezpiecznie. Pomagają w tym regularne posiłki i pory snu. Ustalenie czasu na wspólne granie w gry, czytanie, śpiewanie piosenek itp.

2. Proszę wyjaśnić dziecku dlaczego jego życie wygląda teraz inaczej. Młodsze dzieci mogą nie rozumieć powodów zmian np. dlaczego nie mogą wyjść na dwór bawić się z innymi dziećmi bądź z czego wynika ograniczony kontakt z dziadkami. Rozmowa z nimi pomoże im poczuć wsparcie od rodzica/opiekuna.

3. Wsparcie rodzica/opiekuna jest bardzo ważne w czasie stresu i po zakończeniu sytuacji stresowej. Rodzic/opiekun może być obecny fizycznie ale niedostępny emocjonalnie, kiedy sam doświadcza silnego napięcia. Stąd też bardzo ważne jest Państwa opanowanie w obecności dziecka.

4. Proszę zadbać o siebie i swoje emocje. To jest bardzo ważne, nawet jeśli małe dzieci nie są bezpośrednio narażone na traumę, mogą rozpoznawać napięcie i zmartwienie u starszych dzieci i dorosłych, z którymi mieszkają.

(opracowała  p. Monika Zielińska - psycholog szkolny SP14 w Bydgoszczy

na podstawie: Joy D. Osofsky, PhD & Harold J. Osofsky. M.D., Ph.D. , Terrorism and Disaster Coalition for Child and Family Resilience, www.zatokaempatii.pl)